Terug naar nieuwsoverzicht

Alexander Roep over het leven ondanks de pandemie: ’Vraag je af: wat kan er wél?’

Leven ondanks de pandemie: ’Vraag je af: wat kan er wél?’

AMSTERDAM – Hoe geef je aan een pandemie met alle lockdowns een positieve wending? Sommige Nederlanders slagen daar wonderwel in. „Wees creatief en vraag je af: wat kan er wél?”

Waar normaal gesproken de klanten zitten, is het nu stil en leeg. Horeca-ondernemer Alexander Roep (39) en zijn vrouw Sara (36) openden hun bar-bistro Lokaal Duinoord in Den Haag acht jaar geleden. Daarvan zitten ze nu twee jaar grotendeels in lockdown.

Hoe houd je zoiets vol als ondernemer? „We overleven dankzij overheidssteun”, zegt Alexander. „Ons spaargeld is wel op”, zegt Sara. „Maar we hebben de zaak nog en zodra de lockdown voorbij is, beginnen we opnieuw. Het ging ons hartstikke goed, we doen nu even wat minder gave dingen, maar we komen er wel weer. Dit weekend hebben we nog honderd afhaalhamburgers verkocht.”

          “Een barman is kozijnen gaan zetten”

Zo’n vijftien medewerkers zijn inmiddels vertrokken. „De oude kok is nu dakdekker”, vertelt Sara. „Een barman is kozijnen gaan zetten. Voor hen duurde het wachten te lang.”

Makelaardij Rutte

Alexander Roep kreeg enige bekendheid als initiator van de actie waarbij horecazaken massaal een roze makelaarsbord ophingen met de tekst ’Zonder aanvullende steun: binnenkort te huur’, zogenaamd aangeboden door ’Horecamakelaardij Rutte en De Jonge’.

Naar aanleiding van dit veelbesproken initiatief meldde de lokale VVD zich, waarop Roeps leven een andere wending nam. „Ik ben gaan meelopen met raadslid Judith Oudshoorn en heb met haar mooie dingen kunnen bereiken voor de Haagse horeca en het Haagse mkb in het algemeen.” En nu staat hij op de lijst voor de komende gemeenteraadsverkiezingen. „Op plaats zes.”

“Ik vind dat je niet alleen maar boos moet zijn”

Alexander was slager, hij werd horecaman en binnenkort is hij wellicht politicus. Hij wil zich in die rol nog meer inspannen voor de Haagse middenstand, zegt Roep. „Ik vind dat je niet alleen maar boos moet zijn.”

Overlevingsmodus

Tijdens de pandemie hielpen mkb’ers elkaar hier in de wijk Duinoord. Sara: „Er was geen afgunst. Iedereen stond in overlevingsmodus.” Alexander: „We probeerden elkaar overeind te houden.” Hoe? „Bijvoorbeeld door samen met bevriende eigenaars van een café in het centrum bij een Haagse brouwer bier te bestellen en dat als afhaalbier te verkopen. Op zeker moment zaten we met wel zestig collega’s in een appgroep; we deelden info over steunpakketten en maatregelen en konden er ook onze frustraties in kwijt. Sara: „Wij halen onze maaltijden bij bevriende ondernemers. En bij ons ligt er dan ineens een enveloppe op de mat met 50 euro.”

“Bij ons ligt er dan ineens een enveloppe op de mat met 50 euro”

Roeps buurman, de buurtslager, verscheurde de facturen voor Lokaal Duinoord. Alexander: „Wij bestelden bij hem voor onze takeaway spareribs en hamburgers. Hij draaide topomzetten en wilde niet dat wij betaalden. Dat ging niet om een paar tientjes hè, maar om serieuze bedragen. Zo is de band met veel collega’s nog hechter geworden.”

Zijn activiteiten als politicus-in-de-dop sleepten Roep mede door de crisis, zegt Sara. „Hij haalde er zo veel voldoening uit in een tijd dat wij stilstonden. Het waren allemaal mini-overwinninkjes.”

’Stoer en leuk’

Zoals Alexander Roep zijn er meer Nederlanders, wier leven in coronatijd een heel andere wending nam. Op 71-jarige leeftijd emigreerde Marijke Stienstra vorig jaar februari naar Italië om dichter bij haar zoon en diens gezin te zijn. „Ik vind dat wel stoer en leuk”, zegt ze vanuit Treviso. Ze heeft een verleden met het land, werkte voor Alitalia en woonde jaren in Rome, maar ze was alweer lang terug in Amsterdam. „Tijdens corona werd Amsterdam in mijn ogen een trieste stad. De uitbundigheid was verdwenen. Daarom besloot ik, midden in de pandemie, om mijn huis te verkopen en naar Italië te emigreren. Best een grote stap, helemaal in mijn eentje, want niemand kon me helpen.”

“Tijdens corona werd Amsterdam in mijn ogen een trieste stad”

Ze vond een appartement in de binnenstad van Treviso, waar ze al snel een nieuw leven opbouwde. „Vanuit mijn raam kijk ik op een gezellig spektakel van flanerende mensen, families, spelende kinderen. Bij mijn huis is een promenade met bankjes. Daar ga ik zitten lezen en dan krijg je heel makkelijk aanspraak. Na bijna twintig jaar in Amsterdam heb ik weer een autootje gekocht, een Fiat 500, en maak mooie tochtjes naar de rivier. Nederland mis ik totaal niet.”

Italiaanse les

Als het aan hem ligt, speelt ook de toekomst van Kees Runneboom (55) zich af in Italië. Zijn relatie liep stuk, een week voor de eerste lockdown. „Best pittig, alleen in de lockdown. Ik dacht: wat ga ik doen met de rest van mijn leven? Vakanties in Italië gaven mij altijd het meeste plezier. Dus ben ik online Italiaanse les gaan nemen. Daar kreeg ik veel energie van doordat het vaak over de leuke dingen in het leven ging: eten, drinken, vakantie.”

“Best pittig, alleen in de lockdown”

Hij reisde naar Italië, bleef er een tijdje en leerde een ’leuke Italiaanse’ kennen. „Dat hele proces heeft mij door de lockdown getrokken.” Nu heeft hij nog deels de zorg voor zijn ouders, maar op den duur wil Kees zich permanent in Italië vestigen. „Dat is mijn doel. Mijn toekomst ligt daar.”

Minder reistijd

Irene Dusoswa (67) uit Leiden stond elke dag in de file naar Rotterdam. „Ik zat al om 06.50 uur in de auto.” Ze is inmiddels met pensioen, maar thuiswerken in de lockdown was voor haar, net als voor veel meer Nederlanders, een positief gevolg van de pandemie.

„Minimaal twee uur minder reistijd per dag, geen wekker die om 06.00 uur afliep. Ik ben dagelijks tussen de bedrijven door gaan wandelen en loop nu enkele keren per week tien kilometer. Ik voel me superfit.”

“De coronatijd vraagt veel van iedereen, maar het laatste dat je moet doen is opgeven”

Ook is ze vaker en beter gaan koken. „Tijdens de lockdown ben ik steeds meer bijzondere gerechten gaan klaarmaken en ik ben meer gaan lezen over wijnen die daarbij horen. Behalve dat we al twee jaar niet naar concerten zijn geweest, heb ik van de lockdowns weinig nadelen ondervonden.”

Zo slagen individuele Nederlanders erin, ondanks alle ellende, aan de pandemie een positieve wending te geven. „Wees creatief en vraag je af: wat kan er wél”, zegt VVD-nieuwkomer Alexander Roep. „De coronatijd vraagt veel van iedereen, maar het laatste dat je moet doen is opgeven.”

Deel dit op social media